فیلتر : هر وسیله شفاف و اپتیکی که نور از آن عبور کند  و بتواند در رنگ یا کنتراست  تغییر ایجاد کند

فيلترهاي ایجاد كنتراست

‌وظيفه آنها در عكاسي سياه و سفيد جدا كردن دو ناحيه همجوار يك موضوع است كه با وجود رنگهاي متفاوت در تصوير سياه و سفيد به دو خاكستري همرنگ و يكسان تبديل مي شوند. مانند يك گل سرخ با برگهاي سبز كه بدون اختلاف رنگ تبديل به يك تصوير بي حالت و مسطح مي شود. اگر بخواهيم رنگ گل را روشن تر از برگ نشان دهيم كه از نظر زيبايي شناختي هم بهتر است. مي توانيم از يك فيلتر قرمز استفاده كنيم ،چون در پزيتيو رنگ همرنگ خود را روشن تر مي كند
از فيلتر نارنجي هم مي توان براي كنتراست شديد ابرها استفاده كرد. همچنين به بافت سنگي حالتي برجسته مي دهد با استفاده از فيلتر سبز رنگهاي سبز بهاري به خوبي تفكيك مي شوند

فیلتر های تصحیح رنگ

فیلتر های تصحیح رنگ ، از هر نوعی که باشند دارای دو رنگ عمده هستند :

فیلتر 85 یا نارنجی : مبدل نور 5400 کلوین به 3200 کلوین

فیلتر 80 یا آبی : مبدل نور3200کلوین به 5400 کلوین

فیلتر پلاریزه

‌نور هنگامي كه روي يك سطح براق مثل آب و شيشه بتابد. انعكاس مي يابد و امواج بازتابيده در يك جهت نوسان مي يابند كه در اين صورت مي گويند نور قطبي ‌پلاريزه شده است اين فيلتر انعكاسات مزاحم سطح آب يا شيشه را مي گيرد

آشنایی با کلوین و دمای رنگ

هر نوری دارای یک دمای رنگ است. بعضی از آنها بسیار سرد (رنگ آبی) در حالی که برخی از آنها گرم (رنگ قرمز) می باشند
درجه حرارت رنگ در مقیاس کلوین اندازه گیری می شود. منابع نوری معمولا در محدوده ی 1500 کلوین تا 10000 کلوین قرار دارند. دمای کمتر رنگ های گرمتر و دمای بیشتر رنگ های سردتر . شایع ترین منابع نوری که شما با آن مواجه می شوید لامپ های رشته ای و لامپ های فلوروسنت با نور سفید ملایم ( لامپ مهتابی ) هستند که دمای آنها در حدود 3000 کلوین است
دمای نور خورشید در حدود 5200 کلوین است . بنا بر این جابجایی بین منابع نوری مختلف شما باید بدانید که چگونه دوربین خود را برای جبران تغییر دمای رنگ ها تنظیم کنید

آشنایی با حساسیت در عکاسی

در عکاسی سنتی یا همان آنالوگ ISO یا همان ASA نشان دهنده ی میزان حساسیت یک فیلم نسبت به نور است.این مقدار با اعداد اندازه گیری می شود و شما معمولا می توانید این اعداد را بر روی فیلم های عکاسی مشاهده کنید.هرچه عددی که مشاهده می کنید کمتر باشد یعنی میزان حساسیت فیلم شما نسبت به نور کمتر است و در نتیجه شما می توانید تصویری کم نویز تر داشته باشید.

در عکاسی دیجیتال ISO نشان دهنده میزان حساسیت سنسور دوربین شما نسبت به نور است.مثل همیشه قوانین عکاسی آنالوگ در عکاسی دیجیتال هم صدق می کند،یعنی هرچه میزان ایزوی دوربین شما پایین تر باشد،حساسیت سنسور شما نسبت به نور کمتر است و در نتیجه میزان نویز در عکس هایتان کاهش پیدا می کند.معمولا از ایزوی بالا در محیط های تاریک و یا کم نور استفاده می شود تا دست عکاس برای تغییر سرعت شاتر و رسیدن به نوردهی مناسب باز باشد.البته انجام این کار میزان نویز موجود در عکس را افزایش می دهد.

مقدمه

سالهاقبل از اینکه عکاسی اختراع بشه اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری / یازدهم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود.اتاقک تاریک ، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز ، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود. این وسیله ، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم ، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده است.هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا  و روزنه ریز آن را نیز پین هول نامید.این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره ها و ملاحضه دورنمایی صحیح به کار می بردند.به این ترتیب که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می کردند.      

وسايل تنظيم نور شامل پرده مسدودكننده (شاتر)،ديافراگم و نور سنج است

شاتر:

                        شاترزمان نور دهي و ديافراگم شدت نور را كنترل مي كند نور سنج متعادل اين دو عامل را كه منجر به رسيدن نور كافي به فيلم مي شود محاسبه مي كند.
در ساليان اوليه اختراع عكاسي ، حساسيت فيلم ها بسيار كم بود بر روي لنز درپوش قرار مي دادند كه با برداشتن آن نور به فيلم مي رسيد و با گذاشتن مجدد درپوش بر روي لنز، كار عكاسي خاتمه مي يافت اما امروزه حساسيت فيلم ها بسيار زياد است وسيله مخصوص بسيار دقيقي در دوربين ها پيش بيني شده است كه «پرده مسدود كننده» يا «شاتر» نام دارد.
پرده مسدود كننده در حالت عادي مانع رسيدن نور به فيلم مي شود اما هنگام فشردن دكمه عكسبرداري اين پرده كنار رفته و به مدت معيني به نور اجازه عبور مي دهد. در محلهاي كم نور، پرده شاتر مسير نور را به مدت بيشتري آزاد مي گذارد اما در محلهاي پرنور، سرعت باز و بسته شدن پرده مسدود كننده سريعتر و در نتيجه عبور نور كمتر است.
زمان باز بودن پرده مسدود كننده بر روي جدولي قيد شده است كه بر روي لنز يا بدنه دوربين قرار دارد.

لنز  

با مجهز شدن اتاقک تاریک به عدسی محدب تصویری شفافتر و روشنتر در اتاقک تاریک به دست آمد. این مساله اهمیت لنزها را برای ایجاد تصویری واضح و روشن در دوربین ها آشکار میسازد.
هر چند که یک عدسی می تواند تصویری نسبتا واضح ایجاد کند اما مشکلات متعد دی به وجود
می آ ورد که از آ ن جمله می توان به این موارد اشاره کرد:
 وسط تصویر نسبت به گوشه های آن واضحتر میباشد بطوریکه گاهی کناره ها کاملا محو است.
 تصویر دچار نوعی اعوجاج می شود بدین معنا که خطوط در مرکز تصویر مستقیمند اما با نزدیک
شدن به کناره ها هلالی ومنحی می شوند.
 خطاهای رنگی بسیار چشمگیر است یعنی تک عدسی قادر به بازنمائی رنگهای طبیعی موضوع نیست. علاوه برآ ن ر نگهائی را که ناشی از کیفیت نا مطلوب شیشه آن است به رنگهای موضوع می افزاید برای رفع این موارد در ساختمان لنز ترکیبی از عدسی های مختلف بکار می رود .
بر روی دهانه لنز هر دوربین اطلاعاتی از قبیل نام لنز نام کارخانه سازنده فاصله کانونی شدت نور یاحداکثر باز شدن دیافراگم شماره ردیف واندازه دهانه لنز درج شده است که در شناسائی لنزها بسیار بااهمیت است

                       
فاصله کانونی

شعاع های موازی نور که از بی نهایت به یک عدسی محدب می تابند در نقطه ای پشت عدسی همدیگر را قطع می کنند. فاصله میان مرکز عدسی تا آن نقطه اصطلاحاً فاصله کانونی عدسی نامیده می شود.
دریک لنز نیز که ترکیبی از عدسی های مختلف است فاصله میان مرکز (محل استقرار تیغه های دیافراگم درلنز) تا محل تشکیل تصویر واضح (سطح فیلم) را فاصله کانونی آن لنز می نامند. فاصله کانونی را با حرف f وبر حسب میلیمتر نشان می دهند. به عنوان مثال اگر بر روی لنزی مشاهده شد f=50mm یعنی فاصله کانونی آن 50میلیمتر است.

قدرت روشنایی یا حد اکثر گشادی دیافراگم

قبلا اشاره شد که لنز , ترکیبی از عدسی های متعدد است . این عدسی ها به طور طبیعی مقداری از نور را جذب می کنند در نتیجه تمام شعاع های نور که به لنز تابیده می شوند از آن عبور نمی کنند . قدرت روشنایی عبارت است از مقدار نوری که لنز از خود عبور میدهد .
این مقدار با اعدا خاصی مانند 1:1 , 2/1:1 , 4/1:1 , 8/1:1 و 1:2 و غیره مشاهده میشود . روشنترین لنز 1:1 است . یعنی در این لنز عدسی ها بسیار مرغوب به کار رفته که می تواند نقریبا تمام نور موجود را از خود عبور دهد . هر قدر عدد بزرگتر شود لنز از روشنایی کمتری برخوردار اشت. از طرفی قدرت روشنایی لنز با بازترین درجه دیافراگم آن برابر است.

قدرت روشنایی لنز را می توان اینچنین محاسبه کرد :

فاصله کانونی لنز تقسیم بر قطر دهانه لنز = قدرت روشنایی لنز
یعنی اگر قطر دهانه لنزی 50 میلیمتر و فاصله کانونی آن 100 میلیمتر باشد قدرت روشنایی 2 خواهد بود ( 1:2 )
پس میتوان گفت هر چه قطر دهانه لنز بیشتر باشد قدرت روشنایی آن بیشتر است

هر عکاسی در موقعیت خارج از استودیو.با چالش ها ی خاصی مانند توجه به جزئیات مربوط به سو‍‍ژه مورد نظر.پوزسوژه.نورپردازی و ترکیب بندی روبروست .شاید یکی از بزرگترین اشتباهات عکاسان غیر حرفه ای در محیط باز.عدم توجه کافی به صحنه پس زمینه عکس پرتره است .عکاسانی که به اندازه کافی به جزئیات موجود در کادر عکس شان دقت نمی کنند .نتیجه کارشان عکس های خواهد بود که تمرکز کافی بر روی سوژه وجود ندارد.هیچ عروس یا فارغ التحصیل دانشکده ای بابت عکس پول نمی دهد که در آن یک شاخه درخت پشت سرش چسبیده باشد.چنین المان های مزاحمی .تمرکز روی سوژه اصلی را به هم می زنند وبه کیفیت کار عکاس لطمه زیادی وارد میکنند .برای یک عکس پرتره که به خوبی پوز داده شده وخیلی زیبا نورپردازی شده چیزی دردناک تر از آن نیست که تنها بخاطر عدم توجه به ترکیب بندی پس زمینه بدرد نخور شود.

پوز و نورپردازی هر دو نقش مهمی در ایجاد یک پرترهپویا بازی می کنند.اما ترکیب بندی پس زمینه یک عامل فراموش شده است که باید برای آن به همان زمان وتفکر به خرج داد .در این مورد چند نکته هست که باید هنگام گرفتن یک عکس پرتره عالی مد نظر قرار دهید:

۱-کادر را با سوژه خود پر کنید.

سوژه عکس پرتره انسان .بنابراین از زوم کردن نزدیک روی سوژه نترسید .به یاد داشته باشید که زوم کردن تنها به معنی گرفتن عکس چهره نیست .بلکه میتوانید خیلی بسته عکس بگیرید .عکس سوژه را در حالی که روی یک چارپایه نشسته یا به یک درخت تکیه داده به صورت بسته نگیرید .

۲- چشمها را در یک سوم بالای کادر قرار دهید.

این روش طبیعی ترین ترکیب بندی یک پرتره در کادر است .سعی کنید از این قانون طبیعت کنید.مگراینکه بخواهید تعمدا بحران را در عکس خود نشان دهید .یک استثنای دیگر این قاعده هنگامی است که سوژه به صورت تماما قد در انتهای یک سوم کادر عکس واقع شده باشد .

۳-از کادر بندی برای جلب توجه به سوژه استفاده کنید .

به جای حذف محیط پیرامون سوژه از کادر از آن استفاده کنید .درها. منحنی ها ی سقف .پنجره ها و.. راحل های خلاقانه ای است که امکان ایجاد حداکثر تمرکز بروی سوژه و ایجاد بیشترین جذابیت را در عکس فراهم می کنند .

۴- بافت ایجاد کنید .

باز هم تاکید می کنم .اگر نمی توتنید یک پس زمینه مزاحم را حذف کنید .سعی کنید از آن بهره ببرید.با دور کردن سوژه از پس زمینه و عکاسی در حالت اولویت دیافراگم (f4/.)می توانید عمق میدان کوتاهی ایجاد کرده تا پس زمینه را مات کرده و یک بافت هنرمندان ایجاد کنید .با این روش .بدون اینکه مجبور باشید تمام جذابیت خلاقانه عکس را حذف کنید .سوژه شما از پس زمینه جدا می شود

۵-از خطوط استفاد کنید:

دیوار آجرچین یک پس زمینه بسیار عالی برای پرتره است. خطوط جذابیت خلاقانهای را به عکس می دهند .اما در عین حال توجه بیشتری را به سوژه شما معطوف میکنند.در خاطر داشته باشید که خطوطی که در یک عکس پرتره استفاده می شود وقتی قوی ترین حالت را دارد که از خارج از کادر به درون بیاید و به سوژه برسد .

۶-زوایای عکاسی خود را تغییر دهید .

بعضی وقت ها حذف یک المان مزاحم از کادر به سادگی تغییر موقعیت دوربین به نقطه دیگری است .برای استفاده بهینه از پرسپکتیو .سعی کنید زاویه دوربین نسبت به سوژه تغییر دهید .اغلب با کمی تغییر به راست یا چپ یا کمی بلا یا پایین تر بردن دوربین .می توان یک المان مزاحم در کادر مانند یک شاخه درخت یا تیر چراغ برق را کاملا حذف کرد.اگر بروی جزئیات پس زمینه دقت داشته باشید .عکسهای پرتره شما مورد توجه قرار خواهد گرفت .سوژه خود را در فضای خارجی عکاسی کنید و توجه کافی به ترکیب بندی پرتره داشته باشید .حتما موفق خواهید شد.

نوشته کوتاه از کریستینا دیکسون عکاس و مربی عکاسی در پورتلند

مقدمه

سالها قبل از اینکه عکاسی اختراع بشه اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری / یازدم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود.اتاقک تاریک ، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز ، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود. این وسیله ، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم ، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده است.هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا  و روزنه ریز آن را نیز پین هول نامید.این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره ها و ملاحضه دورنمایی صحیح به کار می بردند.به این ترتیب که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می کردند.       در حدود سال 1505 میلادی نیز ژرم کاردان  ریاضی دان ایتالیایی یک عدسی محدب بر روزنه اتاقک تاریک نصب کرد، این کار باعث شد تا تصویر وضوح بیشتری پیدا کند.اما سیاه شدن املاح نقره در اثر تابش نور به وسیله شیمیدان آلمانی ، شولتزوبه طور اتفاقی کشف شد. ماجرا از این قرار بود که روزی وقتی شولتز وارد آزمایشگاه شد ، متوجه شد برگ درختی بر روی کاغذی که به نیترات نقره و آهک آغشته بود افتاده ، بعد از اینکه برگ را از روی کاغذ برداشت متوجه شد که قسمتی که برگ روی آن بوده مثل سایر بخش های کاغذ سیاه نشده است.این پدیده باعث آغاز فعالیتهای جدیدی برای شناسایی مواد حساس به نور شد.و اینکه در سال 1819 سرجان هرشل انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد ماده ای که هرشل به عنوان ماده ثابت کننده تصویر معرفی کرد هیپوسولفیت دوسود نام داشت کار مهم دیگری که هرشل انجام داد به کاربردن الفاظ Negative (منفی) و Positive (مثبت) درمورد تصاویر بود.تا اینکه سرانجام بین سالهای 1822 و 1826 یک مخترع فرانسوی به نام نیسفور نی یپس (Joseph Nicephore Niepce) توانست اولین عکس دنیا را ثبت کند. وی این عکس را در املاک شخصی خود واقغ در دهکده ای به نام سن لودووارن در چند کیلومتری شالن سورسن تهیه کرد.نی یپس در واقع برای اولین بار مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد.عکسی که وی تهیه کرد حدود 8 ساعت بوسیله خورشید نور دیده بود. وی این روش را هلیوگرافی(Heliography) یا ترسیم بوسیله خورشید نامید.

نی یپس در سال 1829 با یک فرانسوی دیگر به نام لویی ژاک مانده داگر  آشنا شد. داگر نقاش مرفه و صاحب گالری در پاریس بود و ضمنا تجربه های با ارزشی نیز در زمینه عدسیها و جعبه تاریک داشت.پس از مرگ نی ئپس ، داگر کار وی را ادامه داد و او پس از چند سال روشی را ابداع کرد که آن را (داگرئوتیپ) نامید.سالها بعد کلمه فتوگرافی که بوسیله سرجان هرشل و از ترکیب دو کلمه یونانی فتوس به معنی نور و گرافوس به معنای رسم کردن ابداع شده بود جای آن را گرفت البته پیدایش عکاسی و رواج روشهای گوناگون این فن  آن در ایران، با اختلاف حدود سه سال از اعلام موجودیت عکاسی درسال 1839در فرانسه روی داده است ما در اين تحقيق مي خواهيم تاريخچه ورود عكاسي را در ايران با استفاده از روش تحقيق تاريخي مورد بررسي قرار دهيم تا بتوانيم سير تكامل و پيشرفت آن را در دوره قاجار بازگو نماييم.

تعاريف

تعريف عكاسي:

عکّاسی در لغت به معنای فنّ عکاسی و عکس برداری است و همچنین به عمل و شغل عکّاس نیز گفته می‌شود این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده می‌شود که ترکیبی از دو کلمهٔ یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است. عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر؛ که در دو مرحله انجام می‌شود: نخست، بدست‌آوردن تصویر به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو)فیلم) یا گیرنده تصویر الکترونیکی و دوم ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی و پایدارکردن آن.) محمد معین و  سرواژهٔ «عکاسی»، فرهنگ لغت معین)

دوره قاجار زمان ورود عكاسي درايران

عكاسي با داشتن زمينه هاي مناسب براي تبديل شدن به ابزار ارتباطي بين فرهنگ ها از دريچه نگاه عكاسان ، ازقرن نوزدهم وارد ايران شد. نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتیپ، به در خواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد. دستگاه‌های عکسبرداری روسیه که هدیه امپراتور بود، زودتر رسید و نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روس که به این منظور تعلیم عکاسی دیده بود، این دستگاه‌ها را به تهران آورد ودر اواسط دسامبر ۱۸۴۲ م مطابق پایان آذر ۱۲۲۱ه‍. ش نخستین عکسبرداری در ایران را انجام داد.

ملک قاسم میرزا شاهزاده ایرانی و ژول ریشار فرانسوی نیز از جمله پیشروانی هستند که در ایران، به شیوه داگرئوتیپ، عکسبرداری کرده‌اند. با اطلاعاتی که از کتاب مقالات گوناگون تالیف دکتر خلیل خان اعلم الدوله ثقفی از یادداشتهای ریشار خان، اولین عکاسی که اعتماد السلطنه از او نام برده حاصل می‌شود این است که اولین عکسبرداری برروی صفحه نقره در سال ۱۲۶۰ هجری قمری در تبریز، زمانی که ناصرالدین میرزا ولیعهد بود انجام شده‌است. این دو دستگاه دوربین داگروتیپ یکی اهدایی از طرف ملکه انگلیس و دیگری هدیه امپراطور روسیه بودند

عکاسان ایرانی هم‌زمان با سال‌های اولیه پیدایش عکاسی در ایران دست به کار شدند و به تصویر جنبه‌های گوناگون زندگی مردم در دوران قاجار پرداختند. برای نمونه می‌توان به نامهای ریز اشاره کرد:

شاهزاده ملک قاسم میرزا که شاید نخستین عکاس ایرانی باشد، آقا رضا عکاس‌باشی، اولین عکاس حرفه‌ای و پرکار دربار ناصرالدین شاه که بسیاری از سفرها مراسم و جنبه‌های گوناگون دوران حکومت طولانی ناصرالدین شاه را ثبت کرده‌است